Zmarł Andrzej Klimczak
"Był prawdziwym człowiekiem sceny, artystą wyjątkowym, którego kreacje w niezliczonych operach Mozarta, Rossiniego, dziełach barokowych i współczesnych pozostaną na zawsze w pamięci i sercach melomanów. W naszej pamięci pozostanie jako człowiek ciepły, bezpośredni, o ciętym dowcipie, zawsze niezwykle zaangażowany w swoją pracę" - napisano na Facebooku Polskiej Opery Królewskiej.
Andrzej Klimczak, kim był?
Andrzej Klimczak to współtwórca Polskiej Opery Królewskiej, bas-baryton, absolwent Wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej we Wrocławiu.
Po ukończeniu studiów w 1987 r. rozpoczął karierę jako solista Warszawskiej Opery Kameralnej. Jego pierwsze solowe role to Osmin w "Zaide" W.A. Mozarta oraz Jan w "Żółtej szlafmycy" K. Majera (Gaetana). Niedługo potem zadebiutował w roli Figara w "Weselu Figara" W.A. Mozarta w Teatro Principal w Alicante (1988, Hiszpania).
Jego dorobek artysty obejmuje ponad 50 pierwszoplanowych bas-barytonowych partii, od barokowych dzieł kompozytorów, takich jak Haendel czy Bach, poprzez niemal wszystkie pierwszoplanowe role w operach Mozarta (wśród nich Don Giovanni, Leporello, Papageno, Figaro, Hrabia Almaviva, Guglielmo, Don Alfonso) i Rossiniego (m.in. Don Bartolo w "Cyruliku sewilskim", Mustafa we "Włoszce w Algierze" czy Selim w "Turku w Italii"), aż po utwory współczesne – by wspomnieć tylko tytułową partię w "Balthazarze" czy Felixa w "Polieukcie" Zygmunta Krauzego.
Do jego koronnych partii zalicza się również kreację Eugeniusza Oniegina w operze Czajkowskiego oraz Forda w "Falstaffie" Verdiego.
Klimczak był cenionym interpretatorem liryki wokalnej, laureatem II Konkursu Moniuszkowskiego w Warszawie. Szczególne miejsce w jego dorobku artystycznym zajmował repertuar oratoryjno-kantatowy. Artysta specjalizował się w interpretacji barokowych oper i oratoriów.
Do jego największych sukcesów należą liczne kreacje partii basowej w "Mesjaszu" Haendla, a także utrwalone w postaci nagrań CD role Argenia w "Imeneo" Haendla oraz Licomede w "Tetide in Sciro" Domenico Scarlattiego.
Jako solista występował na wielu prestiżowych scenach i w salach koncertowych Europy i świata, m.in. w Japonii, Libanie, Izraelu czy Omanie. Brał udział w wielu liczących się na świecie festiwalach, m.in. na Carrintischer Sommer (1995), KlangBogen Wien Mozart A-Z (1996) oraz na Festiwalu Muzycznym w Madrycie (1994-6).
W Polsce występował także na deskach Opery Dolnośląskiej, Opery Bydgoskiej, Teatru Wielkiego w Łodzi oraz w wielu filharmoniach i salach koncertowych (Warszawa, Rzeszów, Gdańsk, Poznań, Łódź, Białystok, Szczecin, Płock).
Liczne partie kreował pod batutą R. Zimaka, S. Stuligrosza, Ph. Entremonta, T. Wojciechowskiego, J. Kasprzyka, E. Michnik, M. Nowakowskiego, T. Karolaka, R. Silvy, Z. Gracy, Ł. Borowicza, K. Bumanna, M.N. Niesiołowskiego.
W 2001 r. został odznaczony przez prezydenta Złotym Krzyżem Zasługi dla Rzeczypospolitej Polskiej, a w 2012 r. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Polska Opera Królewska została powołana 1 sierpnia 2017 r. Od początku działalności kierował nią Ryszard Peryt, który zmarł 23 stycznia 2019 r. po długiej chorobie.
Znani z Warszawy zmarli w 2024 roku. Oni odeszli w ostatnich 12 miesiącach:
