Na zboczach Kopca Powstania Warszawskiego przy ul. Bartyckiej trwają prace nad urządzeniem nowego parku Akcji "Burza". Przestrzeń zostanie uporządkowana i zagospodarowana zgodnie z historyczną symboliką tego miejsca, a także z myślą o przyrodzie. Inwestycja pochłonie 24 mln zł.
Nowy park w Warszawie
W parku pojawią się ekspozycje historyczne opowiadające o odbudowie Warszawy po zniszczeniach II wojny światowej. Ruiny miasta zostaną wyeksponowane w głównym wejściu do parku od ul. Bartyckiej i wzdłuż odnowionej Alei Godziny "W", prowadzącej na szczyt. Na Kopcu powstanie nowy plac z platformą widokową, a Kotwica Polski Walczącej zyska nowoczesny postument. Spontaniczna zieleń porastająca wzgórze zostanie w wybranych miejscach uporządkowana, w innych pojawią się nowe drzewa parkowe i sadzonki drzew leśnych. W parku powstaną także ścieżki przyrodnicze i kładki w koronach drzew.
Kopiec i jego otoczenie to pełen gruzów teren, na którym spontanicznie rozwinął się las. Dominują w nim gatunki obce, lepiej znoszące tak trudne warunki. W niektórych obszarach można zaobserwować, jak las samoistnie się przebudowuje, pojawia się w nim coraz więcej gatunków rodzimych. W parku wydzielone zostaną dzikie zakątki, w których przyroda będzie dalej sama się rozwijać i przebudowywać. Pojawią się tablice edukacyjne, mówiące o tym wyjątkowym ekosystemie i naturalnej sukcesji gatunków. W sumie posadzonych zostanie ponad 450 młodych drzew parkowych i niemal 8500 sadzonek leśnych, a także liczne krzewy i byliny.
Kopiec Powstania Warszawskiego - co to jest?
Historia wzgórza uformowanego na Czerniakowie w dzielnicy Mokotów sięga 1946 roku. Pomysłodawcą usypania kopca z gruzów Warszawy był Stanisław Gruszczyński, inżynier architekt zaangażowany w prace Biura Odbudowy Stolicy. Szacuje się, że po wojnie na obszarze Warszawy zalegało 20 milionów metrów sześciennych gruzu. Dlatego w 1945 roku przy BOS powstała komisja gruzowa, która szukała sposobu na zagospodarowanie pozostałości po stołecznych budynkach, w pierwszej kolejności poprzez ich wtórne wykorzystanie jako materiału budowlanego.
Gruzem, który nie nadawał się do przetworzenia, najpierw zasypywano nieczynne glinianki szczęśliwicką i moczydłowską, które z czasem urosły ponad poziom terenu jako sztuczne wzniesienia. Kopiec na Czerniakowie usypywano w latach 1946-1950, zwożąc w tym celu gruz z całego miasta. Do transportowania materiału na szczyt używano przede wszystkim powozów. W ten sposób usypano wzniesienie o wysokości 31 metrów. Z czasem pokryto je piachem i gliną. Przez lata wzniesienie przy ul. Bartyckiej nazywano po prostu Kopcem Czerniakowskim. W 2004 roku Rada Warszawy nazwała go oficjalnie Kopcem Powstania Warszawskiego.
