Spis treści
Historia pierwszego basenu w Warszawie
Pływalnia została wybudowana jesienią 1928 roku. Do użytku basen oddano latem kolejnego roku. Jak opisywano wtedy w „Przeglądzie Sportowym”, budynek był wykonany z szarego betonu i znajdowało się w nim 10 torów pływackich. Każdy z nich miał po 2,5 metra szerokości - odległość była oznaczona ciemnymi pasami z kafelków na dnie. Na jednym końcu basen miał 5 metrów głębokości - przy nim znajdowała się skocznia - a w najpłytszym miejscu miał 1,2 metra.
„Stolica Polski nie potrzebuje się już wstydzić najmniejszych mieścin niemieckich czy amerykańskich. Z wiosną przyszłego roku pływalnia będzie uroczyście otwarta i oddana do użytku” - pisał dziennikarz „Przeglądu Sportowego” w listopadzie 1928 roku. O jakiej pływalni mowa? Był to basen Legii przy ulicy Łazienkowskiej w Warszawie. Znajdował się w pobliżu stadionu warszawskiego klubu piłkarskiego. Przez wiele lat był miejscem rekreacji dla pasjonatów pływania.
Basen Legii popadł w ruinę. Dziś już nie istnieje
O pierwszej pływalni Warszawy pisała m.in. Agnieszka Osiecka. Według niej basen w latach 50. i 60. był „kłębowiskiem przeróżnych postaci i postaw”. Wynikało to stąd, że na pływalni znajdowały się sektory towarzyskie. Z kolei Zofia Kucówna tak wspominała basen Legii: „Chodzili tam wszyscy, którzy mieli instynkt towarzyski. Było cudownie. Tłumy młodych ludzi”. Odbywały się tam różne zawody sportowe, m.in. mistrzostwa gry w piłkę wodną, czyli waterpolo.
Przez nadmierną eksploatację słynny basen stopniowo zaczął niszczeć. W końcu uległ całkowitej dewastacji, aż w 1987 roku postanowiono o jego zamknięciu. Przez wiele lat budynek dawnego basenu Legii stał pusty i coraz bardziej stawał się ruiną. W 2008 roku rozpoczęto modernizację stadionu Legii. W wyniku tego stary budynek pływalni został zburzony, a w jego miejscu jest dziś parking.
Zobacz, jak wyglądał basen Legii w latach 30. i 40.:
