Pogrzeb Leszka Moczulskiego
W uroczystościach pogrzebowych wzięli udział m.in. marszałek Senatu Małgorzata Kidawa-Błońska, były prezydent Bronisław Komorowski oraz wicepremier, minister cyfryzacji Krzysztof Gawkowski. Odczytano także list marszałka Sejmu Szymona Hołowni. Wcześniej tego dnia pamięć Moczulskiego - posła I i II kadencji - minutą ciszy uczcił Sejm.
Leszek Moczulski - urodzony 7 czerwca 1930 r. w Warszawie - był współzałożycielem powstałego w marcu 1977 r. Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela. Jako jeden z dwójki rzeczników - obok Andrzeja Czumy - pełnił w nim funkcję nieformalnego przywódcy. Był redaktorem pisma "Opinia". Po powstaniu ROPCiO poddawany był przez władze komunistyczne licznym represjom; łącznie zatrzymano go ok. 250 razy.
We wrześniu 1979 r. założył własną partię polityczną pod nazwą Konfederacja Polski Niepodległej, której celem było odzyskanie pełnej niepodległości.
W 1980 r. został aresztowany. Dwa lata później skazano go na siedem lat więzienia. Został zwolniony na mocy amnestii w 1984 r. W kolejnym procesie w 1985 r. skazano go na cztery lata, zwolniono w 1986 r. W 1987 r. wyjechał na Zachód.
Krytykował obrady Okrągłego Stołu. W 1990 r. kandydował w wyborach prezydenckich; z 2,5 proc. głosów zajął ostatnie miejsce. W latach 1991-1997 był posłem. W 1998 r. przeszedł na emeryturę.
Był autorem licznych programów i broszur politycznych z lat 70. i 80.: "Program 44" (1976), "Rewolucja bez rewolucji" (1979), "Walka strajkowa w Polsce - rok 1980" (1980), "III Rzeczpospolita. Zarys ustroju politycznego" (1984), "Krajobraz przed bitwą" (1987).
Napisał także wiele książek historycznych, m.in. "Szpony czarnego orła" (1969), "Dylematy. Wstęp do historii politycznej Europy Zachodniej 1945-70" (1971), "Wojna polska 1939" (1972), "Geopolityka. Potęga w czasie i przestrzeni" (1999), "Narodziny Międzymorza" (2008).
W 2015 r. prezydent Bronisław Komorowski odznaczył Leszka Moczulskiego Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski.