Kamienica przy ulicy Mackiewicza 1 w Warszawie została zaprojektowana przez Bolesława Szmidta. To ceniony architekt, który był przedstawicielem modernizmu, profesorem Politechniki Wrocławskiej oraz założycielem i dyrektorem Polskiej Szkoły Architektury na Uniwersytecie w Liverpoolu. Budynek na Pradze-Północ został wzniesiony w latach 1936-37 i przetrwał wojnę bez większych zniszczeń. Po wojnie w bramie nieruchomości otworzył się lokal usługowy.
Kamienica wyróżnia się asymetryczną bryłą i dekoracją opartą na matematycznych proporcjach. Jak podkreśla konserwator zabytków, jest ona przykładem późnego funkcjonalizmu i stanowi rzadki na terenie warszawskiej Pragi przykład kamienicy z lat 30. XX w. W jej wnętrzu zachowały się oryginalne elementy wyposażenia. Znajdziemy tam geometryczną kompozycję bariery schodów, różowe lastryko czy mosiężne, kuliste klamki do drzwi.
Kamienica na Pradze w rejestrze zabytków
Budynek wyróżnia się także wartościami historycznymi i jest on dokumentem rozwoju tej części Pragi.
"Powstające w tym stylu budynki miały — w przeciwieństwie do XIX-wiecznych kamienic — być funkcjonalne, o jasnych wnętrzach. Lokale znajdujące się w budynku były nowoczesne, komfortowe, posiadające kuchnie i dobrze wyposażone łazienki. Tym samym stanowi dokument standardów mieszkaniowych początku XX wieku" - podkreśla konserwator.
Jak zaznacza konserwator zabytków, budynek jest cenny też pod względem naukowym ze względu na użyte do budowy technologie i materiały. Do jej wzniesienia użyto m.in.: różowego lastryko, mosiężnych klamek drzwi wewnętrznych i zewnętrznych. Od samego początku nieruchomość była wyposażona w dźwig osobowy.
Kto mieszka na Złotej 44 w Warszawie? Zobacz w galerii:
