Budynek do rejestru wpisał Prof. Jakub Lewicki. Jak wskazał, kamienica przy ul. Wilczej 32 jest niezwykle cenna ze względu na zachowanie historycznej zabudowy dla Warszawy z okresu drugiej połowy XIX wieku. - Na tle sąsiednich budynków obiekt wyróżnia się indywidualną kompozycją dekoracji architektonicznych elewacji frontowej, utrzymanej w stylistyce neoklasycystycznej - dodał.
Kolejny zabytek na terenie Warszawy. Jest świadkiem historii
Posesja pod koniec XVIII w. trafiła do Kazimierza i Maryanny Tywolskich, od których Jan Bogumił Naumann oraz małżonka Maryanna z Lipińskich nabyli nieruchomość za sześćdziesiąt dukatów w 1788 roku. Kolejnymi właścicielami od 1821 r. byli Jan i Maryanna z Dudzińskich Gradowscy. W 1853 r. wystawiona została na sprzedaż poprzez licytację publiczną. Nowym właścicielem na mocy wyroku ostatecznego stał się Jan Stoczewski, który za kwotę 1562,50 kopiejek dokonał zakupu działki. Następnie nieruchomość nabył Walenty Dudkiewicz, od którego w późniejszym czasie odkupili Ferdynand i Anna z Lipińskich Krassowscy. W końcu w 1859 r. trafiła w posiadanie Jana Filipa Daaba. We wrześniu 1897 r. nieruchomość stała się własnością jego dzieci.
Nową, murowaną kamienicę czynszową pod numerem 32 wybudowano w 1897 r. według projektu Jana Hinza dla już jedynego właściciela nieruchomości Adolfa Daaba – udziałowca Towarzystwa Akcyjnego Zakładów Przemysłowych Budowlanych „Fr. Martens i A. Daab". Budynek do lat trzydziestych XX w. należał do rodziny Daab. Od 1976 r. nieruchomość przejął Skarb Państwa.
Kamienica ma układ prawie dwupodwórzowy. Prawie, bo oficyna środkowa nie dzieli podwórza na pół. Wzniesiono ją tylko do połowy długości parceli. Jedna z dwóch bram – na podwórze wschodnie – jest obecnie zamurowana. Z ostatniej wojny dom wyszedł obronną ręką, jednak niedługo później część oficyny środkowej rozebrano do wysokości parteru, a oficynę wschodnią obniżono o jedno piętro.
