Pogrzeb prof. Zbigniewa Wawra
W Warszawie odbyły się uroczystości pogrzebowe dyrektora Muzeum Łazienki Królewskie prof. Zbigniewa Wawra. Pogrzeb miał charakter państwowy z ceremoniałem wojskowym. Żegnali go m.in. wicepremier, minister kultury i dziedzictwa narodowego Piotr Gliński, szef UdSKiOR Jan Józef Kasprzyk, a także rodzina i przyjaciele zmarłego.
Po mszy na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach odbyła się ceremonia pogrzebowa. O godz. 12.30 sprzed bramy głównej tej nekropolii wyruszył kondukt żałobny.
Prof. Zbigniew Wawer zmarł 12 grudnia 2022 po długiej i ciężkiej chorobie.
Zbigniew Wawer - życiorys
Zbigniew Wawer był muzealnikiem i historykiem wojskowości - wybitnym znawcą umundurowania i znaków polskich jednostek z okresu II wojny światowej. Od października 2011 r. był profesorem nadzwyczajnym w Instytucie Polityki Społecznej i Stosunków Międzynarodowych Politechniki Koszalińskiej.
W latach 2012-2016 był dyrektorem Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. Za jego kadencji zostało otwarte Muzeum Katyńskie Oddział Martyrologiczny Muzeum Wojska Polskiego na Cytadeli Warszawskiej. Od marca 2017 r. pełnił obowiązki dyrektora Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie, a od 2018 r. objął stanowisko dyrektora tej instytucji. Był członkiem Rady ds. Muzeów i Miejsc Pamięci Narodowej oraz Rady Ochrony Zabytków przy Ministrze Kultury i Dziedzictwa Narodowego, a także Rad Muzeów przy Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku, Muzeum im. Kazimierza Pułaskiego w Warce, Muzeum Regionalnym w Kutnie, Muzeum Ziemi Sochaczewskiej i Pola Bitwy nad Bzurą w Sochaczewie.
Prof. Wawer był autorem kilkudziesięciu publikacji książkowych, w tym monografii "Monte Cassino", najpełniejszej polskiej pracy o bitwie, i pozycji "Armia generała Władysława Andersa w ZSSR 1941-1942", współautorem książek "Wojsko polskie w II wojnie światowej", "2 Korpus Polski", "Bolonia 1945. Ostatnia bitwa żołnierzy 2. Korpusu Polskiego i ich powojenne losy" oraz artykułów naukowych z zakresu historii Polski i wojskowości, a także publikacji popularnonaukowych dla "Rzeczypospolitej", "Mówią Wieki", "Poligon" czy "Wojsko Polskie - Hachette". Dał się również poznać jako autor licznych scenariuszy do filmów historycznych. Był scenarzystą, współrealizatorem oraz autorem komentarza do dokumentu "Dopóki w sercach naszych" o historii Instytutu Polskiego i Muzeum im. Gen. Sikorskiego w Londynie. Za realizację tego filmu został uhonorowany członkostwem Bractwa Złotej Szabli jako jedyna osoba zamieszkująca w Polsce.
Za swoją działalność został wielokrotnie odznaczony, m.in. Krzyżem Oficerskim Odrodzenia Polski, Medalem Pro Bono Poloniae, holenderskim Krzyżem Oficerskim Orderu Oranje-Nassau, fińskim Orderem Białej Róży IV klasy, Krzyżem Zasługi III klasy Ministerstwa Obrony Estonii, Krzyżem Kawalerskim Orderu Węgierskiego, Krzyżem Zasługi Pierwszej Klasy Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec, Komandorią Krzyża Uznania Republiki Łotewskiej.
